در اولین سال های دهه 1970، قسمت عمده ای از هواپیماهای نیروی هوایی ایران مانند هواپیماهای اف-4 فانتوم، اف-5 نورث روپ و بالاخره لاکهید پی سی-3 اوریون سفارش داده و تحویل گردید، گرچه هیچ یک از این هواپیماها، توانایی مقابله با هواپیمای موفق میگ 25 که سریعترین جنگنده عملیاتی جهان است، نداشتند. این میگ های 25، مدتی بود که بر فراز آسمان ایران به دلخواه پرواز های شناسایی انجام می دادند و گشت زنی می کردند مزاحمت های بسیاری را به وجود آورده و در حقیقت آن ها حریم هوایی ایران را نقض کرده بودند.این حقیقت هنگامی بر آمریکاییان ثابت گردید که ریچارد نیکسون در طی سفرش به ایران خود این هواپیماها را مشاهده کرده و حکومت حاکم آن زمان ایران نیز در آن زمان درخواستی را مبنی بر خرید هواپیماهایی با برتری بالاتر نسبت به میگ های 25 فاکس بت اظهار نمود. در نتیجه، آمریکا ابتدا پیشنهاد هواپیمای موفق اف-15 را به ایران داده و سپس پیشنهاد خرید هواپیماهای اف-14 را به ایران کرد، که حکومت آن وقت ایران هواپیمای اف-14 را پسندیده و تقاضای خرید آن را تسلیم آمریکا کرد.اولین سفارش برای خرید اف-14 ها در حدود 30 فروند بود که در ژانویه 1974 امضا گردید، که بعد ها به تعداد 80 فروند افزایش داده شد. اولین سری این هواپیما ها در ژانویه 1976 به ایران فرستاده شد که این هواپیما ها با موتور بهبود یافته جدیدی که بعد ها در گونه های دیگر استاندارد گردید، تجهیز شده بودند. در می 1977، 12 فروند اف-14 دیگر نیز به ایران تحویل شد، که یکی از آنها نیز به عنوان آزمایش برای نابود کردن یک هدف مصنوعی در ارتفاع 50,000 پایی به کار رفته شد که موفقیت آمیز نیز بود، و همین آزمایش نیز میگ های 25 شوروی را متقاعد ساخت که در صورت ادامه پرواز های خود بر فراز ایران، توسط یکی از همین اف-14 ها نابود خواهند شد، در نتیجه میگ های 25 دیگر هرگز بر فراز ایران پرواز شناسایی انجام ندادند.تحویل اف-14 ها تا سال 1978 و هنگامی که هفتاد و نهمین اف-14 تحویل داده شد، ادامه یافت. همچنین 714 موشک فوق پیشرفته دور برد هوا به هوای فینیکس نیز سفارش داده شد که تنها 284 عدد آنها به دلیل وقوع انقلاب اسلامی به ایران تحویل داده شد. پس از برکناری شاه از حکومت و انقلاب شکوهمند اسلامی، دولت جدید سفارش ساخت موشک های فینیکس دیگر را لغو نموده و تنها بر تسلیحات موجود و البته توانمندی های مهندسان و کارشناسان ایرانی تکیه کرد.در همین دهه، پرزیدنت کارتر تحویل هر گونه جنگ افزار را به ایران تحریم کرد که این تحریم تا به امروز نیز ادامه دارد. بدون یاری سازندگان غربی اف-14، ایران به زودی با مشکل کمبود قطعات یدکی و نگهداری مواجه شد که در همان موقع تلاش برای خود ساختی این قطعات آغاز گردید. علاوه بر تاثیر تحریم ایران، شایعاتی اذعان کردند که همه 77 فروند اف-14 باقیمانده (دو اف-14 در هنگام پرواز های آزمایشی از بین رفتند) فاقد کارائی بوده به صورتی که دیگر نمی توانند موشک های فینیکس را شلیک کنند. این ها صرفاً شایعاتی بود که غرب و در راس آن ها آمریکا سعی در اشاعه آن ها داشت. آمریکایی ها از این حقیقت بی خبر بودند عزم مهندسان و محققان ایران اسلامی چیزی فراتر از تصورات آن هاست. پرواز موفقیت آمیز هواپیماهای تامکت و سرنگونی تعداد فراوانی از هواپیماهای عراقی به وسیله ی این جنگنده، خود نشان گر قابلیت های کارشناسان ایرانی در به کارگیری موثر این جنگنده بود.صرف نظر از تمام مشکلات، در سپتامبر 1980، ایران در برابر تهاجم ناجوانمردانه کشور بعثی عراق قرار گرفت.

اولین نبرد ها به وسیله خلبانان ایرانی که بهتر تجهیز شده و بهتر آموزش دیده بودند، صورت گرفت، اما تحریم دراز مدت از سوی آمریکا و کشورهای وابسته و شایعه پراکنی های مختلف تاثیری در قدرت نمایی خلبانان متعهد و از جان گذشته ی ایرانی در جنگ نداشت. در همین اثنا بود که عراق هواپیماهای میراژ اف-1 خود را که با موشک های جادویی ماترا آر-550 تجهیز شده بودند، تحویل گرفت و به افزایش توانایی های نیروی هوایی کشورش قدرت بسیار بخشید.تعدادی اف-14 نیز به پایگاهی برای تشخیص هواپیماهای دشمن از فواصل دور تبدیل شده بودند، به این دلیل که از رادارهای بسیار قدرتمندی برخوردار بودند و هیچ یک از این تعداد خاص برای جنگ تن به تن یا داگ فایت یا نبرد نزدیک هوایی به کار نمی رفتند مگر در شرایط خاص. برای ایفای چنین نقشی، اف-14 ها اغلب به وسیله هواپیماهای اف-4 فانتوم مدل ئی و و اف-5 تایگر مدل ئی برای انجام ماموریت اسکورت می شدند. حداقل تعدادی اف-14 در نبرد هوایی از بین رفتند، اما اظهارات دو طرف در این مورد متفاوت می باشد. ایران در این زمینه ادعا دارد که 11 فروند هواپیمای اف-14 تامکت در نبردهای هوایی بین ایران و عراق به وسیله جنگنده های عراقی ساقط شده یا مفقود گشتند.

 

1- 21 نوامبر 1982: یک اف-14 ایرانی به وسیله یک میراژ اف-1 سرنگون شد.

2- مارس 1983: اف-14 دیگری به وسیله یک میگ 21 سرنگون شد.

3- 11 سپتامبر 1983: سرنگونی دو فروند اف-14 در حال شناسایی هواپیمای عراقی

4- 4 اکتبر 1983: یک اف-14 ایرانی در یک نبرد داگ فایت ساقط شد.

5- 21 نوامبر 1983: یک اف-14 در نبردی مفقود شد.

6- 24 فوریه 1984: مفقود شدن یک فروند اف-14.

7- 1 جولای 1984: مفقود شدن یک فروند اف-14.

8- 11 آگوست 1984: سه فروند اف-14 ساقط گردیده و سقوط کردند.

در همین حال، ایران ادعا می کند که به ازای سقوط هر اف-14 ایرانی، حدود 35 تا 45 هواپیمای ساقط گردیده عراقی وجود دارد، که البته این ادعا بسیار نزدیک به واقعیت است، چرا که واقعاً میگ های 21 عراقی در برابر تامکت های ایرانی حرفی برای گفتن نداشته و به راحتی مورد هدف قرار می گرفتند. همچنین ایران سقوط بالای 12 فروند اف-14 دیگر را نیز پذیرفته است، اما در عین حال نیز اظهار داشته که تمام این سقوط ها به دلیل شلیک موشک های هوایی عراقی نبوده بلکه از واماندگی موتورها در نبرد های نزدیک و عدم قدرت کافی آنان نشأت می گیرد.آمریکا ادعا می کند که تعداد اف-14 های عملیاتی ایران از 15 تا 20 فروند فراتر نمی رود، و حتی گاهی این رقم تا 10 فروند نیز پیش رفته است، و این ادعا را به این وسیله اثبات می کند که برای قابل پرواز ساختن اف-14 های ایرانی، تعداد زیادی از آنها اوراق گشته و قطعات آنان به عنوان قطعات یدکی برای دیگر جنگنده ها به کار رفته است. اما ما می دانیم که تعداد بسیار بیشتری قابل پرواز و عملیات هستند، همانطور که نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران حدود 25 فروند اف-14 را در یک زمان در 11 فوریه 1985 بر فراز تهران به پرواز در آورد تا مهر سکوتی باشد بر لب دشمنان ایران. اما علی رغم تحریم های فراوان علیه ایران، ایران خود قادر به ساخت قطعات یدکی برای هواپیماهای اف-14، اف-4 فانتوم و اف-5 هایش بوده که خود جای بسی تقدیر دارد.

وضعیت موشک های فینیکس هنوز هم در هاله ای از ابهام قرار دارد. بسیاری از منابع متفق القول اند که تمام این موشک های گران قیمت در طول جنگ ایران-عراق به کار گرفته نشدند و تعدادی ذخیره شده  اما منابع دیگری نیز اعلام داشته اند که حدود 25 فروند هواپیمای عراقی توسط موشک های فینیکس سرنگون شده اند. با تمام این اوصاف، اف-14 های ایرانی هنوز هم قادر به شلیک موشک هایی چون سایدوایندر و اسپارو که ترتیب آنها 2 سایدوایندر و 4 اسپارو می باشد هستند.ایران هم اکنون در حال ساخت گونه های جدید از موشک های اسپارو با توانایی های بیشتر نیز می باشد. نظریه دیگری که وجود دارد این است که یک فروند اف-14 یا تعداد بیشتری برای پشتیبانی فنی به روسیه نیز تحویل داده شده اند. افرادی اعتقاد دارند که دسترسی روس ها به موشک های فینیکس ایرانی به هیئت طراحی ویمپل اجازه داده است تا موشک های R-33/AA-9 دوربرد را با استفاده از تکنولوژی موشک فینیکس بسازند، اما رییس هیئت طراحی مشخص ساخت که نه او و نه تیم و گروه او هیچ گاه چنین دسترسی به موشک های فینیکس نداشته اند. البته این مطالب بیشتر از نظریه پردازی کارشناسان غربی نشات می گیرد و هیچ گاه صحت آنها اثبات نشده است.این هواپیماها در حال تجهیز به رادارها، موتورها و حتی کاناپی های روسی هستند که قابلیت پرواز را به آنها به خوبی می دهد. همچنین مطبوعات ایران اظهار داشتند که اف-14 های ایرانی در حال مجهز شدن به قطعاتی برای ایفای نقش بمب افکن های سنگین وزن هستند، که ممکن است به موشک های هوا به زمین و ضد کشتی نیز مجهز شوند. در حال حاضر به نظر می رسد 50 فروند اف-14 ایرانی در خدمت نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران باشند.