سیستم های شناسایی و رهگیری جنگنده شکاری اف-14 تامکت
حسگر IRST يا Infra-Red Search and Track
در
طول مدت توليد F-14A،
به دليل کيفيت بالاي طراحي و قطعات به کارفته، تغييراتي بسيار جزئي روي خط توليد
آن انجام گرفت؛ تغييراتي که بعدها، بر روي هواپيماهاي توليد قبل نيز اعمال شدند.
يکي از اين تغييرات که به سال 1972 بر روي F-14A
اعمال شد، نصب حسگرهاي مادون قرمز AN/ALR-23 در زير دماغهء آنها بود. اين حسگر را ميشد
به رادار بسيار پرقدرت AN/AWG-9
ساخت هيوز وابسته نمود يا اينکه به طور مستقل به منظور کاوش دقيق مناطقي که در آن
هنگام به وسيلهء رادار کاوش نميشدند، به کار برد. -
يکي از برترين رهگيريهايي که ميتواند پاشنهء آشيل جنگنده - بمب افکنهاي
استيلت (رادارگريز) نظير F-117
يا F/A-22 باشد، استفادهء جنگندهء رهگير از سيستم IRST است. به وسيلهء اين سامانهء رهگيري، جنگندهء استيلت، قادر به
دانستن اينکه در حال رهگيري است نميشود، سپس جنگندهء رهگيري کننده، ميتواند
با موشکهاي يکپارچه شده با اين سيستم، اقدام به شليک موشک گرمایاب و سرنگوني
جنگندهء رادار گريز دشمن نمايد. : چه
زمان به کار ميرود؟
سيستم
جستجو و ردگيري مادون قرمز بسيار پيشرفتهء IRST،
به ويژه براي کشف موشکهاي دوربرد کروز يا زمين به زمين مجهز به موتور راکتي، و
هدفهاي با پسسوز
روشن و ارتفاع بالا (نظير ميگهاي25 و 31 و هواپيماهاي جاسوسی SR-71)، يا در مواقعي که به کارگيري رادار از نظر تاکتيکي، غيرعقلاني
باشد و باعث شناسايي F-14 توسط دشمن گردد، يا به دليل
وجود اقدامات الکترونيکي (ECM) سنگين، ناممکن گردد، بسيار
مفيد است.
ردگيري
زاويهاي
با IRST، بسيار بسيار دقيقتر از رادار انجام ميشود،
اين موضوع، بارها در طول جنگ و تمرينات مختلف نيروي دريايي ايالات متحده ثابت شده
است. با استفاده از اين سامانه، ارتفاع هدف نسبت به تامکت، سمت هدف نسبت به تامکت
و سرعت نزديک شدن هدف به تامکت را بسيار بهتر و دقیقتر از رادار ميتوان بدست آورد.
دقت
فوق العادهء سيستم IRST تعبيه شده در F-14A، آن قدر بالاست که امکان شليک موشکهايي نظير AIM-9P2 يا R550 را فراهم ميآورد.
(بنا بر برخي گزارشات، تامکتهاي ايران، قادر به شليک موشکهاي ماترا R550 و ويمپل R-73 ميباشند)
TCS: مجموعهء دوربين تلويزيوني بسيار پيشرفته (Television Camera Set) اين مجموعه، يک دوربين تلويزيوني بسيار پيشرفته و دقيق به کار رفته در F-14 ميباشد. واحد TCS يک سنجشگر پيشرفتهء الکترواپتيکالي و در واقع تلکسوپي بسيار دوربرد براي خلبان تامکت است که وي را قادر ميسازد تا يک هدف پرندهء دشمن (به ويژه هواپيماهاي رادارگريز نظير F-117 يا F/A-22) را به طور زود هنگام و به صورت چشمي، يافته و شناسايي نمايد. اين سيستم از طريق يک سيستم تلويزيوني مداربستهء يکپارچه شده، عمل مينمايد. در مجموعهء TCS، دو دوربين پرقدرت جداگانه براي دو حالت مختلف، مورد استفاده قرار ميگيرد: دوربين زاويه باز (Wide Angle) براي کسب هدف هوايي، و دوربين بزرگنمايي (Close Up) براي شناسايي دقيق هدف. * مجموعهء TCS به طور معمول وابسته به رادار پرقدرت AWG-9 بوده و با آن هماهنگ است؛ يعني هر دو در هر زمان به يک سو متوجه ميشوند و به طور خودکار روي نخستين هدف هوايي کسب شده، قفل ميکند. افسر رهگيري کابين عقب (RIO)، همچنين ميتواند به طور دستي، کنترل واحد را در حالت شناسايي هدف در اختيار بگيرد و سمت توجه عدسيهاي را با يک جوياستيک، تغيير دهد و تصوير بدست آمده توسط TCS را ميتواند روي صفحهء رادار مشاهده نماید. Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;} AWG-9 و APG-71 سامانههای AN/AWG-9 و AN/APG-71، رادارهایی چندحالته محسوب میشوند که توسط کارخانجات هواپیماسازی هیوز (Hughes Aircraft) جهت شکاری - رهگیرهای اف14 نیروی دریایی ایالات متحده و همچنین نیروی هوایی شاهنشاهی ایران طراحی و ساخته شدند. اين رادارها، در فركانس X (حدود 7 تا 12.5 گيگاهرتز) كار ميكردند و از نوع پالس - داپلر بودند. اين رادارها به نحوي طراحي شده بودند كه قادر باشند تا 24 تهديد هوايي را در فواصل بسيار دور تشخيص داده و ثبت نمايند؛ سپس حداكثر بر روي 6 هدف قفل كرده و در يك زمان، وضعيت پروازي تمامي اهداف را زيرنظر داشته باشند. (Track While Scan) Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;} اين عمليات، تنها به وسيلهء موشكهاي قابل انجام بود كه درونشان يك جستجوگر فعال نصب گرديده شده بود. (نظير موشك اسپارو)؛ بنابراين كاركرد رادار جهت استفاده از موشكهاي بسيار دوربرد و گرانقيمت فونيكس، بهينهسازي شده بود. اين عملكرد ويژه، منحصرن جهت سرنگوني بمبافكنهاي سنگين توسط تامكت تعبيه گرديده بود. هرچند اين كاركرد تامكت، هيچگاه جامهء عمل به خود نگرفت و اين جنگنده تنها به خدمت نيروي دريايي ايالات متحده درآمد. تامكت به ندرت بيش از يك يا دو موشك فونيكس را بارگذاري كرد، هرچند در صورت لزوم قادر به بارگذاري كامل موشكهاي فونيكس بود. هر دو سيستم رادار AWG-9 و APG-71 توسط كارخانجات هواپيماسازي هيوز طراحي و ساخته شدند، اين كمپاني، امروزه تحت مالكيت شركت Raytheon درآمده است. Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;} AN/AWG-9 سامانهء AWG-9 در اواخر دههء 1960 جهت نصب بر روي شكاري F-111B طراحي و ساخته گرديد، اما با لغو پرژوهء ساخت F-111B توسط نيروي دريايي، اين سامانه به جنگندهء F-14A منتقل گرديد. اين سيستم رادار، به يك فرستندهء بسيار پرقدرت مجهز است تا تاكنون در هيچ جنگندهاي نصب نشده است، و بدين جهت تامكت قادر ميشود به راحتي اهداف پرنده را فاصلهء 100 مايلي (160 كيلومتري) تشخيص دهد. پردازشگر آنالوگ بسيار پيشرفتهء AWG-9، تأثيرات داپلر منعكس شده را تحليل كرده تا بتواند شتاب و جهت حركت هدف مورد نظر را به طور دقيق تشخيص دهد. اين قابليت فوقالعاده، به تامكت امكان ميدهد تا اهداف ثابت روي زمين يا اهداف نزديك سطح دريا كه به واسطهء نزديك بودن به سطح دريا، شناسايي آنها با اغتشاش همراه است، و همچنين اهداف بسيار كوچك يا اهداف پرندهء بسيار كمارتفاع را به طور دقيق شناسايي نمايد. Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;} سيستم رهگيري به هنگام جستجو (Track While Scan)، چگونه كار ميكند؟ قابليت رهگيري به هنگام جستجوي تعبيه شده در AWG-9، به وسيلهء پردازشگر 8 بيتي Intel 8080 فراهم ميگردد. اين پردازشگر، به نحوي طراحي شده است تا كدهاي برنامهريزي شدهء اسمبلي 8 بيتي را اجرا نمايد. به طور معمول، يك جنگندهء شكاري، اهداف خود را به هنگام كاركرد رادار در حالت پالس (Pulse mode) پيدا ميكند و يك نمود گرافيكي از هدف يافت شده را بر روي صفحهء رادار آشكار ميسازد. سپس خلبان جنگنده، كليد وضعيت كاركرد رادار را به حالت كنترل آتش رادار (fire-control radar)، تغيير وضعيت ميدهد كه اساس كار آن بر پايهء پيوستگي امواج دريافتي توسط رادار ميباشد. (continuous-wave radar) اين امر به رادار امكان شليك موشكهاي نيمهفعال راداري نظير اسپارو را ميدهد. نقص عمدهء اين روش آن است كه جنگندهء شليك كنندهء موشك، همزمان تنها به يك هدف ميتواند شليك نمايد؛ ضمن اينكه جنگندهء مقابل كه در مسير موشك قفل شده قرار گرفته است، از طريق سيستم گيرندهء اخطار راداري (radar warning receiver) از خطر آگاه ميشود. روش رهگيري به هنگام جستجو (TWS) از يك ريزپردازنده (Intel 8080) جهت محاسبهء اطلاعات كسب شده به هنگام جستجوي هدف در حال پالس بهره ميبرد. موشك AIM-54 از اين اطلاعات پردازش شده استفاده ميكند و به هنگامي كه هدف مورد نظر، در محدودهء هدفيابي فعال رادار دروني موشك فونيكس قرار ميگيرد، موشك از سيستم ردگيري رادار دروني خود بهرهمند ميشود؛ در ضمن اينكه اين اتفاقات رخ ميدهند، رادار AWG-9 به عمل جستجوي ساير اهداف ادامه ميدهد. هنگامي كه خلبان هواپيماي هدف، از خطر حمله آگاه ميشود، از حضور و موقعيت مكاني جنگندهء شليك كننده كه اف14 ميباشد، هيچگاه آگاه نميشود. كاربران رادار AWG-9 كمپاني هيوز، تا قبل از سال 1978، تعداد زيادي از رادار AWG-9 را به همراه قطعات يدكي كافي جهت نگهداري 600 جنگندهء F-14A/B نيروي دريايي ايالات متحده و 78 فروند جنگندهء نيروي هوايي شاهنشاهي ايران آماده و تحويل نمود. تمامي سيستمهاي تحويل شدهء مربوط به شكاري تامكت در نيروي دريايي ايالات متحده، از خدمت خارج شدهاند؛ وضعيت سيستمهاي موجود در ايران نيز نامعلوم است، اما اعتقاد بر اين است كه تعداد انگشتشماري از تامكتهاي ايران هنوز در خدمت قرار دارند. AN/APG-71 سامانهء APG-71، نمونهاي بهسازي شده از رادار AWG-9 در دههء 1980 ميباشد كه جهت نصب بر روي جنگندههاي F-14D طراحي و ساخته شده است. اين رادار، از تكنولوژي و برخي از قطعات عمومي طراحي شده جهت رادار APG-70 كه در جنگندهء F-15E به كار گرفته شده است، بهره ميبرد. اين رادار، به واسطهء بهرهگيري از تكنولوژي ديجيتال، داراي سرعت پردازش بسيار بهتري ميباشد، تغيير حالت كاري راداري بسيار انعطافپذير است، پارازيت و اغتشاش را به خوبي رد ميكند، و برد كشف بيشتر نيز دارد. سيستم رادار APG-71 داراي ويژگي حداقل پرتوافكني جانبي ميباشد. كاهش پرتوهاي ساطع شدهء جانبي به وسيلهء يك كانال محفاظتي تعبيه شده و همچنين سيستم جستجوي زاويهاي تكپالس، همگي باعث شدهاند رادار در برابر پخش پارازيت و اغتشاشات الكترونيكي دشمن بسيار مقاوم باشد. سيستم رادار APG-71 داراي بردي فوقالعاده برابر 460 مايل (740 كيلومتر) ميباشد، اما با توجه به محدوديت ساخت اندازهء آنتن، اين برد تنها به 230 مايل (370 كيلومتر) محدود گشته است. استفاده از دادههاي شبكهاي (datalinked data) اجازه ميدهد دو يا چند جنگندهء F-14D از حداكثر برد كشف و شناسايي خود بهره بگيرند. پيش از بازنشستگي جنگندههاي اف-14، كمپاني هيوز تعداد كافي از رادار APG-71 را به همراه قطعات يدكي آن جهت نگهداري تعداد 55 فروند جنگندهء F-14D تحويل نيروي دريايي ايالات متحده داده بود. جنگندهء اف-14 تامكت، علارغم دارا بودن قويترين رادار تاريخ جنگندههاي جهان، به تاريخ 22 سپتامبر 2006 از خدمت در نيروي دريايي ايالات متحده خارج شد و آخرين پرواز تامكت، به تاريخ 4 اكتبر سال 2006 انجام گرفت. آخرين يگان به كار گيرندهء تامكتها در نيروي دريايي ايالات متحده، اسكادران VF-31 بود.
TCS: مجموعهء دوربين تلويزيوني بسيار پيشرفته (Television Camera Set) اين مجموعه، يک دوربين تلويزيوني بسيار پيشرفته و دقيق به کار رفته در F-14 ميباشد. واحد TCS يک سنجشگر پيشرفتهء الکترواپتيکالي و در واقع تلکسوپي بسيار دوربرد براي خلبان تامکت است که وي را قادر ميسازد تا يک هدف پرندهء دشمن (به ويژه هواپيماهاي رادارگريز نظير F-117 يا F/A-22) را به طور زود هنگام و به صورت چشمي، يافته و شناسايي نمايد. اين سيستم از طريق يک سيستم تلويزيوني مداربستهء يکپارچه شده، عمل مينمايد. در مجموعهء TCS، دو دوربين پرقدرت جداگانه براي دو حالت مختلف، مورد استفاده قرار ميگيرد: دوربين زاويه باز (Wide Angle) براي کسب هدف هوايي، و دوربين بزرگنمايي (Close Up) براي شناسايي دقيق هدف. * مجموعهء TCS به طور معمول وابسته به رادار پرقدرت AWG-9 بوده و با آن هماهنگ است؛ يعني هر دو در هر زمان به يک سو متوجه ميشوند و به طور خودکار روي نخستين هدف هوايي کسب شده، قفل ميکند. افسر رهگيري کابين عقب (RIO)، همچنين ميتواند به طور دستي، کنترل واحد را در حالت شناسايي هدف در اختيار بگيرد و سمت توجه عدسيهاي را با يک جوياستيک، تغيير دهد و تصوير بدست آمده توسط TCS را ميتواند روي صفحهء رادار مشاهده نماید. Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;} AWG-9 و APG-71 سامانههای AN/AWG-9 و AN/APG-71، رادارهایی چندحالته محسوب میشوند که توسط کارخانجات هواپیماسازی هیوز (Hughes Aircraft) جهت شکاری - رهگیرهای اف14 نیروی دریایی ایالات متحده و همچنین نیروی هوایی شاهنشاهی ایران طراحی و ساخته شدند. اين رادارها، در فركانس X (حدود 7 تا 12.5 گيگاهرتز) كار ميكردند و از نوع پالس - داپلر بودند. اين رادارها به نحوي طراحي شده بودند كه قادر باشند تا 24 تهديد هوايي را در فواصل بسيار دور تشخيص داده و ثبت نمايند؛ سپس حداكثر بر روي 6 هدف قفل كرده و در يك زمان، وضعيت پروازي تمامي اهداف را زيرنظر داشته باشند. (Track While Scan) Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;} اين عمليات، تنها به وسيلهء موشكهاي قابل انجام بود كه درونشان يك جستجوگر فعال نصب گرديده شده بود. (نظير موشك اسپارو)؛ بنابراين كاركرد رادار جهت استفاده از موشكهاي بسيار دوربرد و گرانقيمت فونيكس، بهينهسازي شده بود. اين عملكرد ويژه، منحصرن جهت سرنگوني بمبافكنهاي سنگين توسط تامكت تعبيه گرديده بود. هرچند اين كاركرد تامكت، هيچگاه جامهء عمل به خود نگرفت و اين جنگنده تنها به خدمت نيروي دريايي ايالات متحده درآمد. تامكت به ندرت بيش از يك يا دو موشك فونيكس را بارگذاري كرد، هرچند در صورت لزوم قادر به بارگذاري كامل موشكهاي فونيكس بود. هر دو سيستم رادار AWG-9 و APG-71 توسط كارخانجات هواپيماسازي هيوز طراحي و ساخته شدند، اين كمپاني، امروزه تحت مالكيت شركت Raytheon درآمده است. Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;} AN/AWG-9 سامانهء AWG-9 در اواخر دههء 1960 جهت نصب بر روي شكاري F-111B طراحي و ساخته گرديد، اما با لغو پرژوهء ساخت F-111B توسط نيروي دريايي، اين سامانه به جنگندهء F-14A منتقل گرديد. اين سيستم رادار، به يك فرستندهء بسيار پرقدرت مجهز است تا تاكنون در هيچ جنگندهاي نصب نشده است، و بدين جهت تامكت قادر ميشود به راحتي اهداف پرنده را فاصلهء 100 مايلي (160 كيلومتري) تشخيص دهد. پردازشگر آنالوگ بسيار پيشرفتهء AWG-9، تأثيرات داپلر منعكس شده را تحليل كرده تا بتواند شتاب و جهت حركت هدف مورد نظر را به طور دقيق تشخيص دهد. اين قابليت فوقالعاده، به تامكت امكان ميدهد تا اهداف ثابت روي زمين يا اهداف نزديك سطح دريا كه به واسطهء نزديك بودن به سطح دريا، شناسايي آنها با اغتشاش همراه است، و همچنين اهداف بسيار كوچك يا اهداف پرندهء بسيار كمارتفاع را به طور دقيق شناسايي نمايد. Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;} سيستم رهگيري به هنگام جستجو (Track While Scan)، چگونه كار ميكند؟ قابليت رهگيري به هنگام جستجوي تعبيه شده در AWG-9، به وسيلهء پردازشگر 8 بيتي Intel 8080 فراهم ميگردد. اين پردازشگر، به نحوي طراحي شده است تا كدهاي برنامهريزي شدهء اسمبلي 8 بيتي را اجرا نمايد. به طور معمول، يك جنگندهء شكاري، اهداف خود را به هنگام كاركرد رادار در حالت پالس (Pulse mode) پيدا ميكند و يك نمود گرافيكي از هدف يافت شده را بر روي صفحهء رادار آشكار ميسازد. سپس خلبان جنگنده، كليد وضعيت كاركرد رادار را به حالت كنترل آتش رادار (fire-control radar)، تغيير وضعيت ميدهد كه اساس كار آن بر پايهء پيوستگي امواج دريافتي توسط رادار ميباشد. (continuous-wave radar) اين امر به رادار امكان شليك موشكهاي نيمهفعال راداري نظير اسپارو را ميدهد. نقص عمدهء اين روش آن است كه جنگندهء شليك كنندهء موشك، همزمان تنها به يك هدف ميتواند شليك نمايد؛ ضمن اينكه جنگندهء مقابل كه در مسير موشك قفل شده قرار گرفته است، از طريق سيستم گيرندهء اخطار راداري (radar warning receiver) از خطر آگاه ميشود. روش رهگيري به هنگام جستجو (TWS) از يك ريزپردازنده (Intel 8080) جهت محاسبهء اطلاعات كسب شده به هنگام جستجوي هدف در حال پالس بهره ميبرد. موشك AIM-54 از اين اطلاعات پردازش شده استفاده ميكند و به هنگامي كه هدف مورد نظر، در محدودهء هدفيابي فعال رادار دروني موشك فونيكس قرار ميگيرد، موشك از سيستم ردگيري رادار دروني خود بهرهمند ميشود؛ در ضمن اينكه اين اتفاقات رخ ميدهند، رادار AWG-9 به عمل جستجوي ساير اهداف ادامه ميدهد. هنگامي كه خلبان هواپيماي هدف، از خطر حمله آگاه ميشود، از حضور و موقعيت مكاني جنگندهء شليك كننده كه اف14 ميباشد، هيچگاه آگاه نميشود. كاربران رادار AWG-9 كمپاني هيوز، تا قبل از سال 1978، تعداد زيادي از رادار AWG-9 را به همراه قطعات يدكي كافي جهت نگهداري 600 جنگندهء F-14A/B نيروي دريايي ايالات متحده و 78 فروند جنگندهء نيروي هوايي شاهنشاهي ايران آماده و تحويل نمود. تمامي سيستمهاي تحويل شدهء مربوط به شكاري تامكت در نيروي دريايي ايالات متحده، از خدمت خارج شدهاند؛ وضعيت سيستمهاي موجود در ايران نيز نامعلوم است، اما اعتقاد بر اين است كه تعداد انگشتشماري از تامكتهاي ايران هنوز در خدمت قرار دارند. AN/APG-71 سامانهء APG-71، نمونهاي بهسازي شده از رادار AWG-9 در دههء 1980 ميباشد كه جهت نصب بر روي جنگندههاي F-14D طراحي و ساخته شده است. اين رادار، از تكنولوژي و برخي از قطعات عمومي طراحي شده جهت رادار APG-70 كه در جنگندهء F-15E به كار گرفته شده است، بهره ميبرد. اين رادار، به واسطهء بهرهگيري از تكنولوژي ديجيتال، داراي سرعت پردازش بسيار بهتري ميباشد، تغيير حالت كاري راداري بسيار انعطافپذير است، پارازيت و اغتشاش را به خوبي رد ميكند، و برد كشف بيشتر نيز دارد. سيستم رادار APG-71 داراي ويژگي حداقل پرتوافكني جانبي ميباشد. كاهش پرتوهاي ساطع شدهء جانبي به وسيلهء يك كانال محفاظتي تعبيه شده و همچنين سيستم جستجوي زاويهاي تكپالس، همگي باعث شدهاند رادار در برابر پخش پارازيت و اغتشاشات الكترونيكي دشمن بسيار مقاوم باشد. سيستم رادار APG-71 داراي بردي فوقالعاده برابر 460 مايل (740 كيلومتر) ميباشد، اما با توجه به محدوديت ساخت اندازهء آنتن، اين برد تنها به 230 مايل (370 كيلومتر) محدود گشته است. استفاده از دادههاي شبكهاي (datalinked data) اجازه ميدهد دو يا چند جنگندهء F-14D از حداكثر برد كشف و شناسايي خود بهره بگيرند. پيش از بازنشستگي جنگندههاي اف-14، كمپاني هيوز تعداد كافي از رادار APG-71 را به همراه قطعات يدكي آن جهت نگهداري تعداد 55 فروند جنگندهء F-14D تحويل نيروي دريايي ايالات متحده داده بود. جنگندهء اف-14 تامكت، علارغم دارا بودن قويترين رادار تاريخ جنگندههاي جهان، به تاريخ 22 سپتامبر 2006 از خدمت در نيروي دريايي ايالات متحده خارج شد و آخرين پرواز تامكت، به تاريخ 4 اكتبر سال 2006 انجام گرفت. آخرين يگان به كار گيرندهء تامكتها در نيروي دريايي ايالات متحده، اسكادران VF-31 بود.
+ نوشته شده در ساعت توسط تامكت 6062
|